Lisa, waar ben je dan?!

Hoppakee, ik zit in Maleisie! Al een tijdje trouwens. Sinds mijn laatste verslag is er weer veel gebeurd. Ik eindigde mijn verslag terwijl ik in de nachttrein naar Chiang Mai zat, daar zal ik dan ook maar verder gaan. Dit is trouwens al een maand geleden. Wat gaat het hard. In Chiang Mai aangekomen gingen we eerst op zoek naar een hostel. Ik had van een vrijwiligster uit Bali al wat tips gekregen dus het hostel hadden we in no-time gevonden. Bij het hostel zat een reisbureautje gerund door Mister Wiskey. Ik wist van te voren dat ik een trekking wilde maken door de jungle terwijl ik in Chiang Mai was dus dat eerst maar even geregeld. De volgende dag hebben we een scooter gehuurd. Hoewel je dit niet echt meer een scooter kan noemen. Ik ben gewend om op een automaat te rijden. Toen ik mijn kont op de buddy plofte kwam ik erachter dat dit geen automaat was. Oh! Ik moest zelf schakelen. Ja, in een auto is dat geen probleem maar dit is toch wel iets anders. Ik had iemand achterop dus voor onze veiligheid leek het me beter dat ik eerst even een proefritje ging maken. Naast je linkervoet zitten twee extra pendalen. Eén om naar boven te schakelen en één om weer terug te schakelen. De achterrem zit niet meer bij je linkerhand maar bij je rechter voet. Het enigste wat je nog met je handen doet is alleen nog maar het stuur vast houden. Want die rechterrem, de voorrem, raak ik het liefst niet aan. Ik ben gewent om op een scooter te zitten mijn voeten voor me neer te knallen en mijn gewicht en mijn handen al het werk te laten doen. Nu moeten me voeten ineens aan de bak. Het eerste test rondje ging best aardig maar een tweede was wel nodig. Ik dus weer terug de kleine weggetjes in en oefenen met schakelen. Met slippers werkt dit dus niet! Uit die dingen. Tijdens mijn tweede proefrit kwam ik er al snel achter dat ik dit veel leuker vind. Hop! We gingen meteen de drukke weg op. We waren van plan om naar een meer te gaan waar je van hoge rotsen kan springen. Onderweg zat ik alleen maar te genieten van het rijden. Deze gaat veel sneller, ghe ghe, vind ik leuk! Maar natuurlijk, altijd veilig. Mam, die afstand houden we erin maak je geen zorgen. Dat meer met die hoge rotsen hebben we nooit gevonden. Ach ja, zo gaan die dingen. We kwamen bij een ander meer terecht, ook leuk! Er waren hier allemaal hutjes langs de kant van het meer. We hebben er eentje geeigend om ons vervolgens vol te proppen met chips en chocola terwijl we van het uitzicht aan het genieten waren. Oo de terug weg zat Jordan bij mij achterop. Hij had nog nooit op een motor gezeten en het was tijd om een auto in te halen. Naast de auto en wij was de weg verlaten. Ik vond het tijd om in te halen. Vol gas, schakel naar boven, nog meer gas en in halen die hap. Jordan ging uit zijn dak, haha geweldig.

De volgende dag was het tijd voor de trekking. Om half zeven moesten we in de lobby verzamelen en daar zouden we opgehaald worden door onze gids. Meteen was dit ook het eerste contact met de andere hikers die mee zouden gaan. Drie fransers, broer, zus en de beste vriend van broer. Wij met zijn alle achterin de jeep. Harstikke leuk natuurlijk maar we werden alle kanten opgeslingerd. Ik kan dit hike verhaal door de jungle ontzettend lang maken maar daar heb ik geen zin in. Ik ben de laatste dagen namelijk ontzettend lui geworden maar dat lezen jullie straks wel. We gingen eerst naar een traditioneel dorp waaronder een peuterspeelzaal. Hier gingen we met de kindjes spelen. Daarna zijn we naar de olifanten gegaan. Daar moesten we ze eerst in de rivier wassen waar het poep tussen je benen door drijft. Dat wassen is dus blijkbaar nodig om een band te creeeren met de olifanten. Leuk, leuk, leuk. Onder dat band creeeren hoort natuurlijk ook het voeren van bananen. Daarna was het tijd om op de olifanten te klimmen. Aparte ervaring om op de nek van een olifant te zitten vooral als die aan het lopen is midden in de jungle naast een afgrond en je je nergens aan vast kunt houden. Na de olifanten was het tijd voor de jungle tocht. We werden verder de jungle in gereden en bij aankomst kregen we eerst een ontbijtje/lunch. Hier bleek al snel dat onze gids nogal speciaal was, nou ja zeg maar gerust alcoholist. De zelfgemaakte wiskey uit het traditionele dorp kwam uit zijn tas en die begon ie te drinken. We deden vrolijk met hem mee..... we vroegen ons al af waarom hij zijn zinnen niet afmaakte en met een vreemd geluid. Nu werd alles duidelijk. De jungle tocht was best heftig en de ingelaste pauzes waren meer dan welkom. Op een gegeven moment konden we niet verder. Een palmboom was omgevallen en blokkeerde alles. We moesten klimmend naar beneden de afgrond in om vervolgens na de palmboom weer omhoog te klimmen. Best spannend al zeg ik het zelf.
Eind van de middag kwamen we aan bij onze slaapplaats. We sliepen in een houten hutje op de grond met een klamboe er over heen. De douche was in de buitenlucht. Een douche is trouwens een groot woord. Een regenton en een emmertje past wat meer in het plaatje.
De gids begon het eten voor te bereiden dus wij gingen hem helpen. We hebben een heerlijke thaise groene curry gegeten. Als ik er aan terug denk begin in spontaan te kwijlen. Volgepropt en voldaan plofte we onszelf neer naast het kampvuur. We waren even vergeten dat we nog op muizenjacht moesten. Schoenen weer aan, hoofdlampen op, de muizen vallen mee en de jungle weer in om ze te plaatsen. Nog even een vogelspin uit zijn hol gehaald en toen was het tijd voor een grond, want bed was er niet. Het schijnt dat ik de hele nacht in mijn slaap heb liggen lachen. Ik was zeker over het ontbijt aan het dromen. Muizen!! Grote muizen. Vel moest eraf en de ingewanden eruit. Ze werden aan een stokje geregen en boven het vuur gehouden. Ik vond het lekker! De hike ging na het ontbijt verder. En ja dat was ook zwaar! Zwetend kwamen we bij de auto aan. We werden naar een rivier gereden en hier gingen we vlot varen. Vervolgens door naar een waterval. Ik ben er als eerste ingeplost en het water was ijs, ijs koud! Het deed me denken aan een meivakantie op de camping. Het zwembad was net gevuld maar nog niet verwarmd. We waren al dagen aan het kijken naar het zwembad die langszaam vol liep. Toen ie eenmaal vol was sprongen mijn broers en ik er in een keer tegelijk in. Ademen ging bijna niet meer en we wisten niet hoe snel we er weer uit moesten zijn. Dit was zo'n zelfde momentje. Hierna werden we weer terug gereden. Veel dingen heb ik niet vertelt maar de hike was fantastisch, zeker een aanrader.

Na de hike had ik nog één dag in Chiang Mai. Ik ben met de fransers van de hike mee gegaan en samen hebben we wat tempels bezocht en ergens wat gegeten. Daarna was het voor mij tijd om de nachttrein weer in de springen richting Bangkok. Ik dacht geld uit te besparen dus ik ging voor een zit plaats tussen de lokals. Het aanstaar gehalte was wat aan de hoge kant maar ik heb nog prima kunnen slapen.

Na een pit stop in Bangkok ben ik vertrokken naar Koh Samed. Koh Samed is een eiland zo'n drie uur rijden van Bangkok en dan nog even met de boot. In de bus heb ik een meisje ontmoet en we besloten samen iets te huren. Ik heb geweldige hulp uit Nederland gekregen met het vinden van een slaapplek. Toen we eenmaal geinstalleerd waren was het tijd voor ontspanning. We hebben een paar dagen doorgebracht op het strand en vooral met niets doen. Op het eiland doen ze ook ietswat aan een fullmoon party. Niet dat ik dat echt heb meegemaakt want de bucket die ik binnen 15 minuten op had heeft me onder de tafel geveegd. De tweede kreeg ik niet op en terwijl ik ergens in een massagesalon op de vloer wat aan het eten was begon alles te draaien. Ik mompelde dat ik maar beter naar huis kon. Hoe ik daar gekomen ben is voor mij nog altijd wat vaag. Ik was er gewoon ineens, teleportatie is vet handig! Ik heb eerst de bosjes nog even opgezocht en ben toen met kleren aan in bed beland. Notite aan mezelf: Ik ben een bier drinker en sterke drank ben ik niet meer gewend. Als ik de volgende keer dan toch eigenwijs weer aan de bucket ga, drink dan langszamer.
Ik lag om half 1 dus gewoon in coma. Gelukkig gaan we over 1 week naar Koh Phangang waar ik het nog een keertje mag proberen. Daar is alleen een ander probleem en het eindigd op mountain.
Volgende dag ging de wekker om 7 uur, het was tijd om terug te gaan naar Bangkok.

Samen met m'n Koh Samed reizigster zijn we bij terugkomst onverwachts bij een ping pong show beland. En nee, dit zijn niet twee mannen die aan het ping pongen zijn hoewel de ballen er wel in voor komen. Van zowel de man als het spel. Een ping pong show houdt in dat verschillende voorwerpen handmatig door de vrouw naar binnen worden gebracht om deze er vervolgens weer uit te halen. Dit terwijl vaak jong volwassenen onder invloed van alcohol meekijken in een donkere ruimte samengaand met oorverdovende muziek. Zoals jullie kunnen lezen is dit netjes geformuleerd. Nu even normaal: tijdens een pingpong show steken vrouwen pingpong ballen, bananen, water wat er zogenaamd uitkomt als cola, kilometers lange draad met pluisjes en belletjes eraan in hun kut om het er vervolgens weer uit de schieten en misschien weer op te vangen. Het draad word halfverwegen om danspalen gewikkeld om er nog tussendoor te dansen terwijl de rest er dus nog in zit. Een stel neukt op het podium en hij hangt zichzelf in de danspalen waardoor hij dus ondersteboven de vrouw nog steeds neukt zonder dat hij er uberhaupt uit is geweest. Pff lange zin, maar ik vind het knap. Ik moet er wel bij zeggen dat het maar een rare verschijnsel is. De dansers/acteurs of hoe je ze ook wilt noemen zijn jong en oud en hebben totaal geen talent voor dansen. Daarnaast hebben ze er duidelijk geen zin in. Iets wat totaal logisch is maar dit maakte de show meer een presentatie. Wat ik wel een beetje jammer vond is dat er geen kanarie aan te pas kwam, hoewel ik dat dierenmishandeling vind.

De volgende dag was mijn laatste dag in Thailand. Ik besloot om een fietstocht te gaan doen, ik ben tenslotte een hollander en heb al 3 maanden niet op een fiets gezeten. Ik kon kiezen tussen een soort van opoefiets en een mountain bike. De mensen die mij thuis regelmatig mee maken weten dat ik op een mountain bike rij. Ik vind het lekker rijden omdat het sneller gaat en in het verkeer, vooral als het regent, wil ik zo snel mogelijk op mijn bestemming zijn. Daarnaast kan je makkelijker overal tussendoor en houd ik gewoon stiekem van snelheid. Maar de grootste reden is dat ik te lui ben om mijn opoe fiets naar de fietsenmaker te brengen. Die moest namelijk wel helemaal de trap af en 20 meter verder bij de fietsenmaker afgeleverd worden. Veels te veel werk. Dan maar m'n mountain bike gebruiken, zonder licht, de versnellingen deden het niet goed en mijn hele rug nat en vies wordt zodra het regent. Ja, want een spartbord kopen is ook te veel werk.
Toen ik zag dat het zadel van de mountainbike wel heel puntig was ging ik maar voor de opoefiets. Snap niet hoe het mannelijk geslacht daar langer dan een uur op kan zitten. De vier uur durende fietstocht is zeker een aanrader. We zijn door afgelegen wijken en rijstvelden van Bangkok gefietst, met een bootje door de rivieren gevaren, de fiets weer gepakt, de boot weer in om als laatste halte ergens langs het water te eten. Boot ingestapt, laatste stukje teruggefietst en de tocht was voorbij.
Mijn laatste avond in Bangkok bestond uit m'n tas inpakken, biertje drinken in de dorm met een dorm genoot om vervolgens rustig in slaap te vallen. Dit terwijl het licht nog aan staat, naast je hoofd gitaar gespeeld wordt en er heftige gesprokken gevoert worden. Mijn wekker ging om 4 uur 's ochtends, het was tijd om naar Kuala Lumpur te vliegen.

Lisa! Na elkaar 4 maanden niet gezien te hebben was het eindelijk zo ver. Ik kwam begin van de middag aan. Heb de weg naar het guesthouse gevonden en kon nog even een tukkie doen voordat ik Lisa op zou halen van het vliegveld. Nou ja, ophalen van het verkeerde vliegveld dus. Ik vond het al zo lang duren.... Lisa kwam maar niet. Gemiste oproep op m'n telefoon. Toen wist ik het zeker, dit gaat fout. Gek, want haar vluchtnummer stond er gewoon tussen. Uiteindelijk hebben we elkaar gezien op het busstation vlak bij het guesthouse. Na een enorme knuffel gingen we wat eten en op naar de kroeg. Vier maanden niet gezien maar het voelde als gisteren. Die avond hebben we gedronken, gedanst en ben ik mijn portomonee verloren. De dagen erna hebben we in Kuala Lumpur gehangen. Kuala Lumpur is één grote shopping mall. De ene mall na de andere. En dit zijn geen kleintjes. 6 of meer verdiepingen hoog, verschillende vleugels opgesplits in kleur en kompasrichting. Echt niet normaal. We keken onze ogen uit. Restaurants, kledingwinkels, kroegen, bioscopen, fitnescentrums, supermarkten, zwembad en in eentje zelfs een achtbaan. Elke mall is van top tot teen versiert met kerstdecoratie en jammer genoeg ook de muziek. Ze hebben zelfs wandeltunnels of hoe je ze ook noemt boven de straten zodat je van de een naar de ander kan. Gekkehuis.
Omdat ik mijn portomonnee was kwijtgeraakt zijn we naar het politie bureau gegaan om aangifte te doen. Daar aangekomen hadden ze het blijktbaar te druk met Facebook en eten want ik mocht mijn eigen rapport schrijven. Waarschijnlijk beheersen ze engels niet goed genoeg om het rapport zelf te typen. Nou ja in ieder geval heb ik netjes opgegeven wat ik ben kwijtgeraakt. Geld, pinpas, ohra pas, rijbewijs en mn id kaart. Gelukkig kon ik er alleen maar om lachen.
Met kerst waren we van plan om onszelf te trakteren op een heerlijk maal. Dat is niet gebeurd. We vonden het namelijk lekkerder om met kerst crackers, appels en ORS te drinken. We waren ziek.
We verbleven in China Town. De naam zegt het al, het leek net alsof we in China waren beland. Elke steegje stond vol met eetkraampjes en in de straten zelf was de markt. Heerlijke plek om rond te lopen.
Na een paar dagen was het tijd om verder te gaan. We zijn vertrokken naar Cameronhighlands. Dit is een gebied in de bergen. We waren hier twee nachten en dus maar 1 volle dag. Die dag hebben we een kleine trekking gemaakt. Eerst zijn we naar de theeplantages geweest. Hartstikke leuk maar er was niet veel te zien. Het was hartstikke bewolkt waardoor we niet echt ver konden kijken. Ach ja, het gaat om het idee. Daarna zijn we doorgegaan naar de theefabriek. Hier kregen we te zien hoe het thee proces in elkaar zit. Ik blij dat we daar aankwamen want mijn maag was nog steeds van slag, ging meteen naar de wc. Vervolgens gingen we naar het hoogste punt van Cameronhighlands. Hier was alleen natuurlijk ook niets te zien omdat de wolken niet ineens mysterieus verdwenen waren, beetje flauw. Nu was het dan tijd voor de Mossy Forest. Dit is een bos waar overal mos is. HA, had je niet verwacht he?! Het mos zit dan ook echt overal. Aan alle kanten op de boom, takken, grond en planten. Als je loopt zakt de grond een heel stuk in. De tocht was geweldig en heel apart. Dat het apart was kwam voornamelijk door de iets wat chagrijnige en gefrustreerde gids. Hij maakte wat vage opmerkingn over onze houding. Ik moet zeggen dat we voorbeeldige schoolkindjes waren, alle 15 man die mee was. We hielden keurig onze mond als hij wat vertelde en af en toe werd er een vraag gesteld. Onze gids vond dat blijkbaar niet genoeg. Hij vond ons niet geintresseerd en liet dit duidelijk merken. Tijd voor hem om op vakantie te gaan.

De volgende dag was het voor ons tijd om op vakantie te gaan. Ja, dit klinkt voor jullie misschien een beetje gek maar reizen kost ook energie. We hebben er twaalf uur over gedaan maar uiteindelijk Langkawi bereikt. Na een bus, een andere bus, taxi, boot en taxi zijn we bij daddy's guesthouse aangekomen. Verschikkelijk! Haha. We waren een vriend(Rico) tegen gekomen die we in Kuala Lumpur hadden ontmoet en zijn guesthouse beviel ons wel. De volgende dag hebben we daar een kamer gehuurd en daddy's guesthouse snel ontvlucht. De eerste avond hebben we op het strand een lokale vrouw ontmoet. Zij stelde ons voor aan twee andere jongens die uit Engeland en Duitsland kwamen. We besloten om oud en nieuw samen te vieren op het strand en wel door te BBQen. Een ander koppel en Rico kwamen er later ook bij. Met oud en nieuw op het strand, best gek maar geweldig.
Toen het donker begon te worden werd er muziek gespeelt door een band. Het kwam van een beachresort een paar meter verder. Rico en ik waren aan het dansen op het strand, Ja want waarom ook eigenlijk niet? We dachten dat we wel in het resort konden dansen. Ik dacht namelijk dat we wel vanszelf weggestuurd zouden worden. Tot die tijd kunnen we hier gewoon zijn en dansen. Na zo'n 10 minuten kwam er een bewakingsmannetje op ons af. We moesten weg. Haha
Om twaalf uur hadden we wensballonen. Die van mij vloog in de fik voordat ie uberhaupt de lucht in was. Die van Lisa ging het water in en de rest trouwens ook. Volgens mij lukte het uiteindelijk maar bij eentje. Goed begin van 2014 al zeg ik het zelf. Gelukkig ben ik van mening dat geluk toch eigenlijk ook een beetje wel in je eigen handen ligt. De ballonen zijn voor de mooi.

De rest van de week hebben we dus een beetje rondgehangen. De dagopvullig bestond voornamelijk uit zitten, naar het strand, eten, op bed liggen en biertjes drinken. Zwaar, zwaar, zwaar. Niets doen kost ook energie. We waren lui! Wel hebben we heel actief twee dagen een scooter gehuurd. We zijn naar watervallen geweest, een uitkijk toren bezocht en op verschillende stranden gelegen. Daar hebben we natuurlijk dan ook weer alleen maar gegeten en gelegen. Na oud en nieuw ging de eerste club mensen met wie we waren weg. Dit moesten we naturlijk wel goed eindigen met jawel, karaoke!! Dit alleen niet in een kroeg maar in een prive hokje. Dat zag er bruut uit. Nahhh. De dag erna waren we dus weer zielig met zn twee. We gingen naar een strandtent en ineens waren we weer met tien andere. Wat gaat dat snel en makkelijk zeg, mensen ontmoeten.
Vanochtend heb ik mijn tas ingepakt. Ondertussen is Langkawi namelijk alweer verleden tijd. Terwijl ik dit schrijf zitten we in de boot opweg naar Penang. Herinneren jullie het nog dat ik in mijn aangifte heb geschreven dat ik al mijn pasjes kwijtgeraakt ben? Niets van waar! Ik was dit blijkbaar even vergeten want ik vond mijn ohra pas, id kaart en mijn rijbewijs in mijn buideltasje in mijn rugzak. DUS! Fleur actie nummer 3 is aangebroken.
In Penang verblijven we een nachtje en daarna vliegen we naar Bangkok. Lieve Carline komt ons twee weken opzoeken dus we gaan haar netjes ophalen van het vliegveld, het goede vliegveld! Samen gaan we naar het zuiden van Thailand. Maar eerst naar Pattaya voor de schrik van onze leven.
Mijn goede voornemens kan ik niet met jullie delen, die heb ik namelijk niet. Ik wens iedereen wel een opperdetop nieuwjaar. Ontspan, geniet en leef. Bisous!