Van Bali naar Thailand

Ik heb zo lang niets geschreven dat ik geen idee heb waar ik moet beginnen. Vier weken geleden had ik mijn verslag praktisch af. Wilde alleen nog een stukje schrijven over een 2 uur durende goddelijke Balinese massage. Iets over hoe ontspannen het is en mijn hele nek en schouders vol zitten met knopen. Open ik het prgramma weer, was ineens alles foetsie! Godverdegodver. Sorry pap ik weet dat ik niet met god mag schelden maar dat zei ik toen wel even. Mijn volgende reactie was zoiets als: nou dan toch lekker niet, djiesus! Voor dat ik verder ga check ik trouwens even uit voorzorg of nu hetzelfde niet gaat gebeuren. Kopieer eerst wel even dit stukje, risico is anders dat ik er weer mee stop.
5 seconden later.............................Zo porgramma afgesloten en weer opgestart. Alles is er nog, ik kan rustig verder.

Regenseizoen is de afgelopen tijd dan eindelijk aangebroken. Wat houdt dat in? Heeel veel regen, onweer en bliksem. Maar in tegenstelling tot het kleine landje waar de meeste van jullie je nu bevinden blijft het in Bali gewoon 35 graden. Ja ja verschil moet er zijn. De regen zorgt er regelmatig voor dat straten rivieren worden. Hebben ze een mooi systeem bedacht dat al het water zo de compounds weer uitloopt en hup naar het laagste gedeelde loopt totdat het uiteindelijk ergens in een rivier beland. Zou de Yayasan nou net in dat laagste gedeelte liggen waardoor die behoorlijk onderloopt voordat het water eindelijk de rivier bereikt. Als ik daar nog langer zou blijven had ik een kano gekocht of iets van een roeiboot. Kan op dat soort momenten makkelijk. Wat mensen die ik ken en ikzelf hebben bijna tot onze knieen in het water gestaan. Dus ja ook hier, verschil moet er zijn.

Over de Yayasan gesproken. Mijn vrijwilligerswerk is sinds vrijdag 29 november officeel tot een einde gekomen. Na twee maanden is het voor mij tijd om verder te gaan. Ik heb een geweldige tijd daar gehad en veel geleerd over hun manier van omgaan met gehandicapten kinderen en "normale" kinderen. Stom woord dat normaal, gewoon trouwens ook. Wat is dat dan? Hangt toch van elk persoon af. Nou ja in iedergeval dat is weer een andere discussie. Nou nu ik toch bezig ben vind ik gehandicapt ook een stom woord. Deze kids hebben mazzel. Ze komen tenminste het huis of zelfs de kamer nog uit. Ze zitten niet (meer) vastgebonden aan een stuk touw ergens in een donkere kamer om de schaamte te verbergen. Nee deze kids hebben een dagbesteding en worden in hoeverre ik kan zien geliefd. De dagbesteding is misschien niet wat wij als westerlingen gewent zijn en zeker niet passend bij het niveau. Het is er wel, ze zijn uit die kamer en ze hebben lol. Ze stralen de hele dag door en worden omringd door mensen die om ze geven. Dat vind ik het mooist. Ze doen wat ze kunnen en hebben het beste met iedereen voor. Misschien dat er in de toekomst verbetering kan komen qua activiteiten maar dit is al heel wat. Ik ga ze missen. Dan heb je mijn middag klas. Iets totaal anders. Hoewel het ook kinderen zijn is het hele andere koek. Ten eerste zitten deze allemaal in de puberteit en hebben ze precies door wat er allemaal om hun heen gebeurd. Ze zijn gewent om mensen te zien komen en gaan. Lijkt me voor hun best moeilijk om met zo'n basis altijd goed te luisteren en mee te doen. Vooral omdat elke vrijwilliger origineel denkt te zijn en ze daardoor alles tig keer per jaar doen, dat was mijn ten tweede. Ik heb uitdagingen gehad tijdens deze lessen. Leuke, interessanten en leerzame ervaringen opgedaan. Ik had het ook niet anders verwacht. Als ik nu naar fotos kijk die ze zelf met mijn camera gemaakt hebben krijg ik een lach op mijn gezicht.

Okee dus! Wat heb ik allemaal gedaan? Even denken........kraak, klons, kraak, 30 minuten later :p
Ik ben naar een vleermuizentempel, waterpaleis, boedhistische tempel, stierenrace/oefening, Lovina, bergen, strand, Kuta, Sanur, Tanah lot, chocolade fabriek en vast nog wel een paar dingen geweest.
Ik heb vooral veel gegeten in kleine karretjes waar je op die plastic kinder krukjes zit. 'S avonds op de nightmarket en in het weekend onderweg in kleine warungs langs de weg. Tip voor een toekomstige Bali reiziger. Kies altijd de warungs uit naast een universtiteit of wat voor school dan ook. Studentjes moeten namelijk goed eten en hebben weinig doekkoes. Risico is wel dat er soms een kippenhoofd tussen het vlees kan liggen. Geen nood, gewoon opeten. Vork en lepel erin en uit elkaar trekken. Het smaakt verdomt lekker! Zoo dat kan toch eigenlijk best kort.

Oh daarnaast heb ik nu ondertussen al twee keer gezongen in een cafe met een bandje erbij. Na het zien van het reportoire van de band heb ik voor een frans liedje gekozen. Queen met I want to break free en nog meer van dat soort mooie liedjes kan ik namelijk niet meer serieus mee zingen. Mijn lachspieren komen dan automatisch in werken omdat die herrinert worden aan eerdere situaties. Voor de geintereseerde heb ik Aline gezongen van Christophe. Lekker oudbollig frans eigenlijk afschuwelijk en zeikerig.

Wat is nu dan de planning? Goede vraag! Ik heb mijn vliegtickets omgegooid en vlieg nu twee weken eerder eerst naar Thailand. Ik ga daar 6 december heen. Lokale tijd vlieg ik om 13 uur nog wat eerst naar Jakarta, daar moet ik eventjes wachten en hup naar Thailand. Waar ik om 20:00 uur het vliegtuig uit mag stappen. Daar begint een nieuw avontuur.

Dus... ondertussen zijn we een week verder en 6 december is al voorbij. Ik heb mijn verslag nooit online gezet omdat ik nog iets wilde schrijven over jungle book, mijn laatste week vrijwiligerswerk en weet ik het allemaal. Maar omdat ik lui ben heb ik dit nooit gedaan en dus mijn verslag niet online gezet. Ik ga nu gewoon lekker verder
Ik ben nu in Thailand, het is 1 uur snachts en ik zit in de nacht trein naar Chiang Mai. Typen gaat wat moeilijk want die trein gaat de hele tijd heen en weer. Ik moest even klimmen om bij mijn bed te komen want ik slaap boven. Gelukkig ben ik goed in klimmen. Mijn laatste week in Bali was rustig. Ik ben bij meiden ingetrokken die een eigen huisje hebben gehuurd. Geen ontbijt meer om 9 uur, heerlijk! Het voelde weer als vrijheid. Wel met het gevolg dat ik helemaal niet meer ontbeet en pas rond een uur of 15:00 wat naar binnen gooide.

Afgelopen week ben ik naar de moedertempel van Bali geweest. Wat een afzetters daar, naahhh! Eerst moet je entree betalen wat opzich gewoon is hier. Vervolgens wordt er nog omgerekend 50 euro van je gevraagd omdat je zogenaamd alleen met een lokaal persoon de tempel mag betreden. Dit is helemaal niet zo! Nou ik had geen 50 euro mee, na wat onderhandelen gingen ze akkoord met 10 euro. Ik kreeg een gids en we gingen richting tempel. Ging mn teenslipper stuk. Heel toevallig al zeg ik hetzelf. Ik zit namelijk al twee weken mezelf af te vragen wanneer die slipper nou een keertje stuk zou gaan. Ik had deze slippers gekocht toen ik nog Brussel woonde, zo'n 5 jaar geleden. Best oud dus. Nou ja slipper dus stuk, ik op mijn blote voeten die hele tempel door. En deze was groot, met heel veel trappen. Maar een tempel blijft een tempel. Heb je er 2 of 3 in een land gezien dan heb je ze allemaal gezien. Aan het einde vraagt die gids nog een fooi ook, terwijl ze in het begin mooi beweren dat die 50 euro voor die vent is..... ikke niet snappen..... Als je alles bij elkaar optelt met de prijzen die ze eigenlijk van je vragen dan ben je zo 100 euro kwijt, voor een tempel! Niet de moeite waard. Op de terugweg zat ik dus met mijn blote voeten op de scooter. Mijn laatste lange scooter rit op Bali. Net terwijl ik dacht dat ik dat fout rijden wel achter de rug had kwam ik erachter dat ik ineens weer op de weg naar de tempel zat. Uhh?! Ik weet niet hoe ik het heb gedaan want ik ben niet gekeerd maar ik ging weer richting de tempel. Vaag,,
De volgende dag heb ik met wat mensen een vulkaan beklommen wat echt super gaaf was. Om 2 uur s nachts werden we opgepikt. We kregen om half 3 eerst een ontbijtje. Veel verschillende soorten thee en koffie met een bananenpannenkoek stond op het menu. Nadat we alle energiebronnen tot ons hadden genomen was het tijd om naar het vertrekpunt te gaan. Het was zo'n twee uur lopen naar de top. Nou ik kan je wel vertellen dat we bij aankomst behoorlijk nat waren. Want wie denkt dat het een simpel wegentje is heeft het fout! In het begin is het wel aardig, langzaam gaat het omhoog via een zand weggetje. Hier gingen de truien al uit. Daarna werd het ietsje stijler en aan het eind was het bijna klimmen. Natuurlijk was dit allemaal in het donker dus we zagen alleen onze voeten door het licht van de hoofdlampen. Boven aangekomen waren we gewoon bijna de eerste. We hebben even een goed plekje uitgekozen voor de zonsopkomst en zijn daar neergeploft. De zon hebben we alleen nooit echt op zien komen. Krijg je ervan als het regenseizoen is en er overal wolken zijn. Ik vond het niet erg, vond de tocht zelf al helemaal geweldig. Boven aan de top kregen we nog een ontbijtje. Warme banaan op brood en een gekookt eitje. Smaakte aardig. Onze gids die zo goed engels sprak (kuch kuch) heeft ons daarna nog meegenomen naar de krater en de plekken waar er stoom uit de grond komt. Ondertussen een uur of 7 was het tijd om weer naar beneden te gaan. Om half 10 werden we weer thuis afgezet en mijn eindbestemming was mijn bed. Toen ik twee uur later wakker werd voelde alles als een droom. Ik wist niet meer zo goed of het nou echt was gebeurd of niet. Heel gek gevoel. Die zelfde avond was het tijd voor Hansas verjaardag en tevens mijn laatste avond op Bali. Die avond zal ik nooit vergeten. Er zijn een paar kleine wonderen gebeurd die ik zo snel niet uit kan leggen. De avond was legendarisch en voor mij was het DE perfecte afsluiting van Bali, voor nu...
Vrijdag ochtend werd ik opgehaald door Gede. Dat is een vriend van Daniela en nu ook mijn vriend. Omdat we allebei van eten houden zijn we onderweg gestopt in een warung om mijn laatste Balinese maaltijd naar binnen te schuiven. Het was weer verrukelijk. Nu ik in Thailand zit mis ik Balinees eten. Ja want sorry voor de liefhebbers van Thailand maar Balinees eten is echt beter.

De vliegreis ga ik kort samen vatten aangezien het bij het overstappen iets wat hechtisch verliep. Mijn eerste vlucht naar Jakarta had een uur vertraging. Dit zorgde ervoor dat ik nog maar een uur had om mijn bagage op te halen weer opnieuw in te checken en naar de boardingsgate te gaan. Toen ik eindelijk mijn bagage had stond er al boarding achter mijn vlucht. Incheck bali was gesloten dus maar meteen naar de gate gelopen. Daar konden ze me gelukkig nog inckecken en 2 minuten voor vertrek kon ik het vliegtuig in.... pfieuw.

Bangkok!! Ja vrijdag avond om 20:00 uur kwam ik aan. Grappig want in de ochtend kwam ik er pas achter dat het in Thailand 1 uur vroeger is. Taxi gedeeld met een Belg genaamd Bernard. Aardig maar apart.. zal ik het daar maar op houden. Aangekomen in de hostel heb ik mijn spullen gedumpt en ging ik facebook checken. Krijd ik een reactie van Emeline, waar ik ben in Bangkok.. zit die doos die ik al 7 jaar niet gezien heb in Bangkok, zo'n 40 meter van me vandaan. Emeline ken ik van Frankrijk, we hebben een aantal zomers in Piriac door gebracht. Ze is toen naar Londen verhuisd en nu woont ze in Australie. Ik was kapot en wilde eigenlijk naar bed maar dat ging nu uiteraard niet door. Zij moest de volgende dag weer weg dus het was nu of nooit. Ik ben der op gaan zoeken en we zijn het nachtleven van Khoa san road in gegaan. Geweldige avond gehad. Apart om met haar engels te praten omdat wij altijd frans tegen elkaar hebben gepraat. We zijn geeindigd bij de mcdonalds waar ik de vooraad cheeseburgers heb leeg geplundert. Het was weer tijd voor afscheid, hoelang deze gaat duren weet niemand...we zien wel hoe het loopt.
Zaterdag ben ik met wat mensen naar het trein station gelopen om treinkaartjes te kopen. Het was mijn idee om te lopen. Het leek op de kaart niet zover, dus waarom niet? Ook zie je op deze manier veel meer van de stad dan in een taxi of tuk tuk. Het was uiteindelijk twee uur lopen,,.. goed voor de beentjes. Haha. Veel gezien, enzo....
Na het treinstation zijn we naar die ene tempel geweest waar een enorme Boedha een tukje doet. Tempels in Thailand zijn gaaf. Mooier dan in Bali. Daar zijn ze gemaakt van vulkaansteen waardoor ze donker zijn. Schoon zijn ze ook niet echt en vaak wat karig. In Thailand niet. Hier zijn ze wit en overal in goud, het glimt aan alle kanten en Boedhas in overvloed.
Zondag avond was het dus tijd voor de nachttrein. De nachttrein is gaaf. Je komt eerst een coupé binnen waar allemaal slaapplekken zijn. Boven en beneden allemaal naast elkaar. Mooie mint groenen gordijntjes ervoor en klaar. Terwijl je in bed ligt wiebel je alle kanten op en kraagt alles. In de ochtend komt er een dame langs die je heel "subtiel" een ontbijtje aan wilt smeren en dan worden de bedden opgeklapt en zijn het ineens stoelen. De deuren naar buiten staan vaak open. Kon het niet laten om even uit de trein te hangen. Op naar Chiang Mai.