Warung

Ik ben sinds vandaag precies één week weg en nu al mijn derde verslag. Hij is nog langer dan de vorige dus succes iedereen.

Zondag eerst de les voorbereid voor maandag. Gelukkig bestaat er zoiets als een tablet en wifi anders had ik een probleem. De kinderen leren nu wat bijvoeglijke naamwoorden en zelfstandige naamwoorden zijn. Alsof ik dat in het nederlands nog goed weet, laat staan in het engels. Zoals velen weten is nederlands echt mijn vak en daarom haalde ik vroeger natuurlijk alleen maar tienen. Gek genoeg is dat nu allemaal weg,,,,, uhmm heel apart. Ik surf heel internet over om oefeningen voor de kinderen op te zoeken. Lang leve internet. Mijn redder in nood, voor nu dan. Het ontleden van zinnen. Ja, hoe ging dat ookalweer? Alsof ik dit ooit echt begrepen heb?! Neuhhh. Ja het werkwoord, onderwerp en bijvoegelijknaamwoord gingen prima, de rest alleen niet. Hier sta ik dan voor een klas kinderen die in het engels moeten leren een zin te ontleden. Hebben wij dit überhaupt wel gehad op de middelbareschool? Ik heb mn twijfels. En dan moet het nog leuk zijn ook want ja het is niet verplicht. De kinderen krijgen s ochtends al les en volgens mij s avonds ook en dit is meer een buurthuis idee waar ze extra ondersteuning krijgen en om gewoon de tijd te doden. Watvoor spelletje/activiteit kan je hier in godsnaam bij bedenken dat ook nog leuk is? Ideeën zijn bij deze altijd welkom in de ideenbox. Deze is te vinden onderaan de pagina, klik op reactie en deel hem met mij. Dank.

Terwijl ik dit schrijf is het kwart voor 1 s middags. Het is warm, zeg maar gerust snik heet. Ik hoor de salamanders, vogels, hanen, kippen, honden en scooters op de achtergrond. Verweg hoor ik de ijscoman die steeds dichterbij komt. Ik zit buiten aan de eettafel met mn haren vast omdat het los simpelweg te warm is. Om mij heen spelen 7 kinderen die hier allemaal wonen. Een man waarvan ik denk dat het opa is slaapt tegen een pilaar van een kamer aan, oh hij word net wakker en gaat recht op zitten. Voor een andere kamer is oma samen met een andere vrouw die hier ook woont offers aan het maken. Dat is trouwens alles wat oma doet. Offers maken, de hele dag, elke dag. Opa is ondertussen opgestaan en gaat verder met het repareren van de muur die het terrein van de familietempel scheid van het woongedeelte. Verboden toegang voor mij. Mijn been slaapt, terwijl ik hem beweeg om anders te positioneren kom ik erachter dat Francky de hond onder tafel ligt. Wayan en Made zitten ondertussen om me heen en herhalen hun mooie zin. 'Hello, what is your name? Ze weten mn naam allang, maar dit komt goed uit. Ik vergeet namelijk altijd hoe ze heten en nu kan ik het gewoon elke keer weer opnieuw vragen. Waarop zij dan antwoorden 'you know my name' pf dat hebben ze van mij geleerd.

Voor het weekend hadden de andere vrijwilligers besloten om een weekend naar het strand te gaan. Ik heb besloten om in Bedulu te blijven en de omgeving wat meer te leren kennen en gewoon mijn eigen ding te doen. Ik ben hier niet gekomen om alleen maar met "blanke" te zijn. Haha zo noem ik ze nu. Europeanen, australiërs en amerikanen die hier zijn voor vakantie of vrijwilligerswerk maar eigenlijk niets komen leren. Ik wil de bevolking leren kennen en dus ook hun eten. Dat ga ik niet in prachtige toeristische restaurantjes doen maar in de kleine niet zo mooie tentjes waar het liefst alleen donkere mensen zitten.

Voor het weekend vertelde ik mijn plannen aan de vrijwilligers, ik zei:' sunday i'm going to the Funkey Morest.' Iedereen antwoorden eerst gewoon waarop ze daarna ineens bedenkelijk begonnen te kijken. 'Did you say Funkey Morest?'. Gevolgd door hard gelach. Goed om te weten dat ik zelfs in het engels mn woorden en letters omdraai, dit kan voor leuke situaties zorgen.

Ik dus naar de Funkey Morest toe. Nou de apenheul rocks!! Haha. Ik was wat teleurgesteld. Hoewel de omgeving echt prachtig is vond ik het park niet zoveel aan. In 30 minuten zou het makkelijk te doorlopen zijn en er was maar 1 soort aap. Apenheul heeft mijn verwachtingen te hoog gelegd, ik ben verpest. Ik denk dat ik ergens in mijn fantasieën had verwacht om gorillas rond te zien lopen en die apen waarvan de clitorus over de grond sleept. Welke waren dit ook alweer meiden? Ik voeg wel een foto toe van dat dagje apenheul, dan kan iedereen die clitorus even bewonderen. Want wie wil dat nou niet?!
Daarnaast waren er veels te veel toeristen en had ik meer gehoopt op een plekje waar je in de natuur rustig tussen de aapjes een boekje kon lezen, ofzo.
Wat wel vet was is dat de Funkey Morest echt midden in het centrum is. Als je zo door de drukke straten van Ubud toert heb je echt niet het idee dat de natuur er zo dicht in verweven is.

'S avonds in Ubud gegeten. Ik ben er achter gekomen dat de tentjes waar lokale mensen heen gaan warungs genoemd worden, dit staat dan ook op de gevel. Daar ga ik alleen nog maar eten. Tenzij ik ineens enorme trek krijg in een hamburger of liever gezegd patat met mayonaise en ketchup door elkaar geroerd. Het liefst met een frikadel erbij maar dat kan ik hier wel vergeten. Zondag avond dus in een warung gegeten. Een klein smal tentje met tl lichten waar een oude nederlandse olielamp aan het plafond tussen hangt. Weet je nog papalief? zo eentje die jij altijd in de huiskamer had hangen en wij regelmatig onze hoofd aan stootte omdat ie te laag boven de kleine tafel hing. Volgens mij moest ie regelmatig recht gehangen worden ook, nou deze hing ook scheef. Zal wel aan dat soort lampen liggen of beter gezegd hangen. In iedergeval was het eten heeurlijk. Ik had een vegetarische noedel soep genomen wat onder het kopje voorgerechten stond. De groenten van de soep werden à la minute schoongemaakt en bereid. Zat bompie vol! Niets voorgerechtigs aan. Hierbij een zelfgemaakte ice tea green met ijsblokjes die wat ik denk allebei gemaakt zijn van kraanwater. Alert alert, help, help, groot risico natuurlijk! Wat nu? Ziek worden moet toch een keer gebeuren dus ik kan het er maar beter op gokken. Alles opgedronken en lekkuh dat het was. Een dag later is er nog steeds niets aan de hand (moet ik er wel bij zeggen dat ik daarvoor twee goed gevulde mijotos naar binnen heb gewerkt, kan helpen) dus de eerste proef qua lokaal eten heb ik goed doorlopen. Op naar volgende, wat waarschijnlijk ergens langs de weg of op een markt zal zijn. Ben benieuwd wanneer en door wat mijn normaal zo sterke maag het gaat begeven, spanning en sensatie.

Oeh oeh, ondertussen was het weer donker en mocht ik weer terug op de scooter. Vette shit! Geen lantaarnpalen, wel gaten in de weg, links rijden, alleen de lichten van de lampen die op je afkomen, op de malootischte manieren een kruising over racen, palmbomen en iniminnie kleine winkeltjes langs de weg, andere scooters en auto's inhalen, eindelijk verkoeling door de wind die gecreëerd word door de snelheid, die heerlijke geuren gecombineerd met benzine en dat getoeren van iedereen wat eigenlijk betekent: 'hallo daar, ik ben er ook, leuk hé'. Denk niet dat het ooit kan vervelen.

Het is ondertussen maandag. Dat wilt dus zeggen op naar de gehandicapten kindjes. Ze kregen engelse les. Komt dat voor mij even goed uit want op deze manier krijg ik indonesische les. Best een makkelijke taal, tot zover dan. Ik zal wat woordjes met jullie delen in de vorm van een spelletje. Zoek de goede woorden bij elkaar en zet ze onder bij reactie. Voor de duidelijkheid staat de goede vertaling er dus NIET achter. De winnaar krijgt, uhmm, als ik terug ben een dropje van Yamin oh en eeuwige glorie. Klaar? Komt ie.
Indonesisch Engels
1. Babi ball
2. Bola pig
3. Susu shoes
4. Sepatu coffee
5. Kopi milk
Nou jongens en meisjes was dat even leuk.

Voor mijn engelse les wilde ik kruiswoord puzzels uitprinten. Printer stuk! Ik had twee verschillende puzzels en moest er van elk 18 hebben. Ik dacht dat ik dat in de pauze wel even kon overschrijven. Haha fout bedacht. Nadat ik er één had gemaakt kwam ik tot de conclusie dat ik niet genoeg tijd had om dit nog 35 keer te doen. Toch maar even kopiëren in het dorp dan maar. Hup de scooter op en racen maar.

Ik had jam gekocht voor op mijn brood maar kon nergens een mes vinden. Volgens mij gebruiken ze hier ook helemaal geen messen. Heb alleen nog maar vorken en lepels gezien. Voor noedels en rijst heb je ook niet echt een mes nodig trouwens. Met je handen eten is hier ook populair. Komt dat vingers af likken weer goed van pas.

Oh, wacht. Even een uitstapje naar een paar dagen geleden voordat ik verder ga met mijn verhaal. Ik ging in mijn pauze lopend naar het dorp om wat dingetjes te kopiëren. Vond het opzich wel een handig idee om ook wat eten te kopen voor als ik terug kwam. Ik stopte in een klein winkeltje langs de weg waar er wel honderdduizendmiljoen in één straat van zijn. Ik wilde water en tada, ja voor de verandering, noedels. Dat lieve aardige vrouwtje vroeg of ik ze alvast gekookt wilde. Tuurlijk, doe maar, scheelt mij weer voor straks. Toen ze klaar waren werden ze afgegoten en in een boterhamzakje gedaan. Op de terug weg kon ik niet meer wachten en heb ik lekker met mijn handen lopend naar huis al de noedels uit het boterhamzakje gegeten, tot het vingers aflikken aantoe.

Zoo weer verder naar mijn verhaal. Zonder mes je boterham volsmeren met jam is best lastig. Ik koos er voor om nu mijn vingers niet te gebruiken omdat de jam best hard en plakkerig is, niet echt doopbaar dus. Maar wat kan ik er dan wel voor gebruiken? Ik ging op zoek in mn toilettas naar iets bruikbaars, niets. Misschien in mijn ehbo tasje, ook niets. Hé, zie daar, een haarklipje van best groot voormaat. Moet best lukken dacht ik zo. En jawel. 15 seconden later zat ik op mijn enorme bed mn boterham vol te smeren met een haarklipje.

Voordat ik op reis ging heb ik het boek Universele reisgids voor moeilijke landen gekregen van Xander. Natuurlijk ben ik die aandachtig aan het lezen. Vanochtend heb ik het hoofdstuk over eten gelezen. Hierboven heb ik al benoemd dat ik lokaal eten wil eten en waar kan ik dat beter doen dan in de kleine warung winkeltjes langs de dorpsstraatjes? Precies, nergens! Dit is wel mijn grootste kans om ziek te worden maar lekker boeiend! Dat moet toch een keer gebeuren. In het boek werd de tip gegeven om als je dan toch zonodig in dit soort tentjes wilt eten waar de vliegen omheen hangen je dit het beste kan doen waar ook andere mensen zijn. Op de heenweg naar het dorp had ik al gespot welke van die tentjes het drukst was, op de terug weg daar dus even gestopt. Met het drukst bedoel ik twee mensen ipv nul. In deze tentjes spreekt er niemand engels. Met gebaren heb ik mezelf duidelijk gemaakt. Er werd maar één gerecht gemaakt, geen idee hoe het heet. Nee deze keer ben ik het niet vergeten. Ik heb het geprobeerd te vragen maar toen gaf ze me een vork. De lepel was genoeg dus ik schudde vriendelijk lachend nee. In iedergeval zat er groenten in en van dat bij elkaar geplakte rijst. Zat ik daar op een verlaten weggetje in de brandende zon, op een plastic kinderkrukje mijn lunch te eten. Het was lekker dus ik ga zeker terug. En deze ervaring voor maar 5000 rupiah wat omgerekend nog geen 32 cent is. Boeha!

Zoals de meeste mensen van mij weten ben ik een chips fan. Wilt echt niet zeggen dat ik elke dag chips naar binnen werk. Zeker niet! Soms eet ik weken geen chips maar dan ineens, ahhh chips! Kijk, uitlokken is natuurlijk geen goed idee. Je moet niet van mij verwachten dat ik van chips af kan blijven als je het voor me neus neer zet. Dat is namelijk helemaal fout gedacht. Ik ben diegene die tijdens verjaardagen alles op eet wat op tafel staat, zolang het hartig is, snoep en taart mag je lekker bij je houden.
In de supermarkt dacht ik, joh waarom niet, neem gewoon een zak mee. Ze hebben hier ook Lays alleen dan met hele andere smaken. Een paar voorbeelden, sushi met zeewier, teryaki en cheese pizza. Nou vind ik dit allemaal wel lekker maar om het nou als chips te eten als je eigenlijk gewoon naturel wilt?.... voor mij hoefde het even niet. Ga het zeker nog een keer proberen maar voor nu werd het tortilla chips. Ja want die hebben ze dan weer wel.

Ik moet nu naar de yayasan toe voor de engelse les. Gewapend met zakdoekjes ga ik die kant op. Gewoon om er zeker van te zijn, je weet maar nooit wat mijn lunch besluit te doen. X